Jezus wjeżdża do Jerozolimy jako król, choć inaczej, bo nie na koniu jak królowie tego świata, lecz na ośle.

Oto synowie Izraela znaleźli się w niewoli babilońskiej. Usiedli nad rzekami Babilonu i - jak mówi Psalm 137 - płakali na wspomnienie Syjonu. Gdy zaś ludzie tamtejsi prosili ich o pieśń świadectwa: „Śpiewajcie nam jakąś pieśń Syjonu”, synowie Izraela zawiesili na wierzbach swoje harfy. Jak gdyby powiedzieli „Nie zaśpiewamy!”.

Średniowieczni wierzący przez greckie słowo STIGMATA rozumieli rany, jakie Jezus miał na rękach, nogach i w boku (gdy był ukrzyżowany), i byli zdania, że Paweł dzięki pełnemu współczucia utożsamieniu się z Mężem Boleści miał takie same rany na swoim ciele. Powiedziano także, że gdy Franciszek z Asyżu gorąco i serdecznie rozmyślał o ranach Chrystusa, to na jego rękach, nogach i w jego boku pojawiły się jakieś „ciemne, krwawiące otwory"...

Przekaz biblijny mówi, że te dwa środki Bożej troski o nasze zdrowie: nadnaturalne i „naturalne”, nie wykluczają się nawzajem. A właściwie muszą iść w parze.

Czy chrześcijanin może dokonywać "autoleczenia", przykładając ręce do bolących miejsc i wierząc, że za sprawą dotyku ból ustąpi? Czy podobne praktyki nie przypominają raczej magii?

Jak zauważamy, każde nasze nabożeństwo w swojej pierwszej części, przedkazaniowej, zawiera blok modlitwy wstawienniczej. I jak zauważamy dalej, treścią tych modlitw wstawienniczych są najczęściej prośby o uzdrowienie.

Czy prawdziwie duchowi chrześcijanie przyjmują wszystko z pełną ufnością? Czy zadawanie pytań i krytyczna analiza to symptomy "nieduchowego" chrześcijaństwa?

Chrześcijanie wierzą, że po śmierci oddadzą Bogu nie tylko swego ducha. Ich nadzieja związana jest także ze zmartwychwstaniem ciała, które nastąpi wraz z powtórnym przyjściem Pana Jezusa. Jak będziemy wyglądali w niebie? Co nas tam czeka?

Ktoś, kto spojrzy na Kościół z boku, może powiedzieć, że to organizacja religijna, która działa na podstawie krajowego prawa wyznaniowego. Dla wierzących Kościół będzie jednak zawsze przede wszystkim Ciałem Jezusa Chrystusa, które funkcjonuje na podstawie Pisma Świętego.

I odnowię moje przymierze z tobą, i poznasz, że Ja jestem Pan, abyś pamiętała i wstydziła się, i już nigdy nie otworzyła ust ze wstydu, gdy ci przebaczę wszystko, co uczyniłaś - mówi Wszechmocny Pan" (Ks. Ezechiela 16:62-63)

W Polsce ludzie masowo odwiedzają groby w dniu Wszystkich Świętych (1 XI), nawet gdy te groby oddalone są o setki albo i więcej kilometrów. My z tym świętem mamy pewien problem...

Co w Biblii należy czytać literalnie, a więc dosłownie, a co w sposób symboliczny? Niektóre kobiety zakładają do modlitwy chustki na głowy, bo czytają o tym w Listach Pawła, ale raczej mało kto chce sobie wyłupić  oko, gdy jest ono dla niego powodem grzechu, choć mówi o tym sam Jezus. Czy jest tu jakaś zasada?

Z uwagi na to, że objawienie z wysoka pierwotnie doszło do nas w kontekście środowiska kultury pasterskiej i rolniczej, stąd nic dziwnego, że Pismo zawiera wiele obrazów, porównań, alegorii i przypowieści wziętych z tej dziedziny ludzkiego życia i ludzkiej aktywności.

Wśród różnych sposobów grzechów przeciwko ósmemu przykazaniu Dekalogu (“Nie kradnij”) znajduje się manipulacja ludźmi, którą Pismo Święte nazywa kradzieżą serc.

Ktoś zadał pytanie o zwyczaj odnośnie do dziesięciny w kościołach ewangelicznych. Chodziło mianowicie o zwyczaj ofiarowania kościołowi części prezentu o dużej wartości - np. podarowanego samochodu, czy mieszkania otrzymanego w spadku.

Jak chrześcijaństwo odnosi się do wegetarianizmu? Można odnieść wrażenie, że dieta wegetariańska nie jest popularna wśród ewangelicznych chrześcijan.

Wielcy charyzmatycy mogą nie być świętymi, wielcy święci mogą nie posiadać darów charyzmatycznych. Jako zielonoświątkowcy, jesteśmy społecznością, która w sposób wyraźny głosi prawdę o darach Ducha Świętego.

Świat ma przed sobą przyszłość. Nadchodzi nowe niebo i nowa ziemia – mówi w rozmowie z Pawłem Biedziakiem pastor Edward Czajko, teolog, autor książek na temat czasów ostatecznych.

Skąd się bierze zło? Gdzie jest Bóg, kiedy cierpimy? Odpowiedzi na te pytania poszukuje Edward Czajko, teolog i pastor z Warszawy.

Podczas ewangelizacyjnego głoszenia Słowa Bożego możemy się spotkać z taką kategorią ludzi, którzy usłyszawszy słowo Ewangelii łaski Bożej – zamiast cieszyć się i z ogłaszanego słowa łaski skorzystać ku życiu wiecznemu – reagują stwierdzeniem w rodzaju: „ja nikogo nie zabiłem, nikogo nie okradłem, nie czuję się grzesznikiem”.

Tych kazań nawet z przyjemnością się słuchało. Miały one swoją żarliwość, a także dla przeciętnego słuchacza pewną logikę. Odnosi się to zarówno do gościa z zagranicy sprzed kilku dekad, jak i do naszych własnych kaznodziejów ostatnio, zaledwie sprzed kilku tygodni.

Przed kilkoma laty pewien duchowny chrześcijański, profesor, w związku ze skuszeniem przez służby państwowe, a następnie zatrzymaniem i sądzeniem pewnej polskiej parlamentarzystki, napisał, co następuje:

Gdy przed rokiem 1989 czyli przed zmianą ustroju społeczno-politycznego w naszym kraju przedstawiano dzieje kościołów ewangelikalnych w Polsce, to w odniesieniu do lat 1950-1953 posługiwano się swego rodzaju eufemizmem.

Jest sprawą jasną, że byłoby bardzo dobrze, gdyby w 1945 roku Państwo dokonało względem zielonoświątkowców prawnego uznania. Niestety, tak się nie stało. W Polsce Ludowej funkcjonowała negatywna opinia o naszych wspólnotach, przejęta wprost z okresu międzywojennego.

W związku z pięćsetną rocznicą urodzin Jana Kalwina nakładem Wydawnictwa Naukowego SEMPER, we współpracy z Kościołem Ewangelicko-Reformowanym, ukazała się publikacja pt. “Jan Kalwin. Studium kształtowania kultury zachodu”.