Nagle, bez wcześniejszego przygotowania zmienił się świat, do którego byliśmy przyzwyczajeni.

Obserwując debatę publiczną i jej wartości, chrześcijanie mogą zadawać sobie pytanie - czy przez aktywny udział się w życiu społecznym i politycznym realizujemy dane przez Boga powołanie, czy przeciwnie - niebezpiecznie ulegamy wpływom tego świata?

Młody człowiek, który nigdy nie doświadczył Boga, może być zwyczajnie znudzony „religijnością”.

Brak pewności siebie powoduje, że chcemy ją zyskać za wszelką cenę. Zaczynamy widzieć świat przez pryzmat własnego „Ja” i skupiać się tylko na tych informacjach, które potwierdzają lub negują naszą wartość.

Wszyscy mają z tym problem, ale nikt nie chce o tym mówić. Masturbacja i pornografia to zagadnienia, które dotyczą tego, co ukryte, intymne, a dodatkowo powiązane zwykle z poczuciem winy.

Jak odróżnić wpływ złego ducha od zaburzeń psychicznych, które potrafią być równie niszczące, ale wymagają zupełnie innego postępowania?

Cierpienie, wynikające także ze świadomości własnej grzeszności i popełnianych błędów, jest sytuacją, w której Bóg może kształtować nasz charakter - jeśli tylko Mu na to pozwolimy.

Wierzę w cuda, wierzę w Boże nadnaturalne działanie. Wierzę, że modlitwa o chorych przynosi uzdrowienie. Wierzę w dary Ducha Świętego, którymi Bóg obdarowuje swój Kościół, jak chce i kiedy chce. W co nie wierzę, a nawet, czego się obawiam?

Obudziłam się z piękną myślą. Wolny dzień. Pierwszy od dłuższego czasu. Nic nie muszę. Żadnych spotkań, wizyt, zobowiązań. Cudownie. Dzień dla mnie.

Czy zastanawialiście się, kiedy najbardziej denerwuje was bałagan w domu, kierowcy na ulicach, urzędnicy w okienkach? Kiedy najłatwiej wybuchnąć na dziecko, męża, żonę, sąsiada, pracownika? Zazwyczaj są to sytuacje, w których nie radzimy sobie z własnymi emocjami.

Kilkadziesiąt lat temu homoseksualizm postrzegany był jako dewiacja czy patologia. Obecnie w kulturze zachodniej orientacja seksualna traktowana jest jako osobisty wybór jednostki, gwarantowany przez prawa obywatelskie. Jak do tej kwestii mogą się dziś odnieść chrześcijanie?

Lęk, który wymyka się spod kontroli, potrafi stać się osią, wokół której zaczyna obracać się życie człowieka, pozbawiając go wszystkiego, co do tej pory było dla niego cenne. Ale nie zawsze uczucie lęku czy strachu jest złe.

Nie każdy miał szczęśliwe, bezpieczne dzieciństwo, nie wszystkie pierwsze doświadczenia były dobre. Nie zmienimy swojej pamięci. Dzięki Bogu, możemy zdobyć nowe, pozytywne doświadczenia, stworzyć nowe połączenia w mózgu, nauczyć się nowych nawyków. Ale bądźmy realistami, nasza historia nie zniknie. Możemy ją tylko dobrze wykorzystać.

To, co łączy wszystkich fundamentalistów, niezależnie od wyznawanych poglądów, to chęć narzucenia swojego zdania i zmuszenie innych, by myśleli tak jak ja. Formy działania też są podobne - zakazać, spalić, zniszczyć, wycofać z druku, ocenzurować.

Uważaj na ludzi, którzy zachęcają cię do wyłączenia myślenia. Kiedy człowiek nie myśli i nie podejmuje własnych decyzji, to w pewien sposób decyduje, by inni robili to za niego. Pustka jest niebezpieczna.

Muszę się przyznać, że dość długo żyłam w kompletnej nieświadomości, jakiego rodzaju emocje wywołuje odbywający się właśnie Festiwal Nadziei. Tych negatywnych, bo pozytywne wydawały się oczywiste.

Co to znaczy być mężem, być żoną? Czym różnią się od siebie te role? Czy warto trzymać się sztywno ról kulturowych? Co na to Biblia?

Na marszu z okazji Święta Niepodległości po raz kolejny spłonęła tęcza na placu Zbawiciela. Zaprojektowana przez Julitę Wójcik, miała uświetnić polską prezydencję w Unii Europejskiej.

Cierpienie, temat, którego nie lubimy, a już o wiele łatwiej być jego teoretykiem niż praktykiem. Fundamentaliści chrześcijańscy będą nas przekonywać, że musimy się bardziej starać i przestrzegać określonego zbioru zasad, charyzmatycy zaś, że musimy bardziej oddać się Bogu i doświadczać Jego mocy.

Noc ducha, demon w ciągu dnia, brak nadziei, ciemność, rozpacz, strach, apatia – depresja. Może dotknąć każdego. Chorują na nią zarówno biedni, jak i bogaci. Samotni i posiadający rodziny, młodzi, starzy, kobiety, mężczyźni. Zwykli ludzie i wybitne jednostki. Pomimo tego, że chcielibyśmy żeby było inaczej: wierzący i niewierzący.

Czy zabiegać o jedność za wszelką cenę? Na czym polega prawdziwa jedność? Tekst z inspiracji życiem i kazaniem.

Nieszkodliwy kaprys czy lekkomyślne naśladowanie pogańskich zwyczajów: czy chrześcijanin może sobie zrobić tatuaż?

Jakiś czas temu pewien młody człowiek z naszego zboru, bardzo oddany służbie, zaangażowany, przyprowadził do jednego z pastorów bezdomnego człowieka, którego spotkał na ewangelizacji ulicznej. Bardzo przejął się jego sytuacją i obiecał pomoc.

Kolejna przesyłka z ulotkami. Następna porcja zaproszeń na konferencje, szkolenia, wydarzenia kościelne - od chrześcijan dla chrześcijan. Ulotki z roku na rok są coraz bardziej profesjonalne, coraz mocniej przyciągają wzrok. Czytam i zastanawiam się, co mi nie pasuje. I już wiem – widzę coraz więcej zachwytu nad człowiekiem.

Jedną z moich ulubionych książek w dzieciństwie była powieść „Pollyanna” Eleanor H.Porter. To historia o dziewczynce, która bawi się w grę w zadowolenie.

Rozwód jest złem. Zawsze. Nawet wtedy, gdy odejście wydaje się być mniej bolesne niż pozostanie w związku. Rozwód jest porażką, utratą zaufania do drugiej osoby, utratą wiary w miłość, wiąże się z cierpieniem, krzywdą, gniewem, strachem, poczuciem winy, a czasem z depresją.

Trudne sytuacje w naszym życiu są sprawdzianem naszej wiary. Ten sprawdzian jest nie tyle potrzebny Bogu, który wie o nas wszystko, ile nam, którzy często mamy o sobie całkiem niezłe wyobrażenie.

Kiedy spotyka nas coś złego - choroba, strata kogoś bliskiego, jakiś kres marzeń, zawiedzione nadzieje - wtedy szczególnie mocno potrzebujemy bliskości Boga. Błagamy o Jego obecność, o znak, że jest blisko nas, że nie pozwoli, by pochłonęła nas rozpacz. Prosimy, by niósł nas na skrzydłach swojej miłości, tchnął nadzieję.

Kiedy przychodzi Duch Święty i dotyka naszego serca, często puszczają nasze wewnętrzne zabezpieczenia i blokady. Z radości potrafimy klaskać, skakać i tańczyć, choć być może na codzień jesteśmy ludźmi stonowanymi i ułożonymi. Zaczynamy płakać choć zazwyczaj bardzo się pilnujemy żeby „sobie radzić” i nie okazywać słabości.

Jezus wiedząc, że w niedługim czasie odejdzie do Ojca, modli się o swoich uczniów i ludzi, którzy w niego uwierzą w kolejnych pokoleniach. Mówi, że zostawia ich na świecie, choć nie należą oni do tego świata, tak jak i on do niego nie należy. Na świecie, ale nie ze świata - o co tutaj chodzi?

Oglądałam ostatnio program w TV, w którym trzy znane kobiety wypowiadały się na temat zasadności zawierania związków małżeńskich, wszystkie były po tzw. przejściach, zatem zgodnie stwierdziły: żadnych zobowiązań, nigdy więcej.

Środowy wieczór, zimno, pada deszcz, miasto kompletnie zakorkowane. Mimo to wielu dzielnym kobietom udało się dotrzeć do kościoła przy ul. Siennej. Przyjechały na konferencję z udziałem Kitty Chappell poświęconą przebaczeniu.