Przeżyć porażkę

Należę do pokolenia ludzi stymulowanych do rozwoju raczej negatywnie niż pozytywnie. Zero przytulania. Zero pochwał. Zero tolerancji.

Efektem takiego wychowania było, i ciągle jest, mało optymistyczne ocenianie rzeczywistości.

A jednak jestem w stanie patrzeć pozytywnie na wszystkie doświadczenia w życiu i służbie, nawet na te negatywne. Wiąże się to z przekonaniem wynikającym z Biblii, że Bóg, jako jedyny, potrafi wszystko zamienić w dobro - nawet porażki - bo to jest integralnymi elementem Jego wszechmocy.

Znakiem tego jest krzyż. Po ludzku znak hańby, a w Bożych rękach znak chwały.
Znakiem tego jest śmierć Jezusa Chrystusa. Po ludzku porażka, a w Bogu wywyższenie.
Znakiem tego jest grób Jezusa. Po ludzku koniec wszystkiego, a w Bogu początek nowego.

Od Dnia Krzyża, dla każdego chrześcijanina, który żyje w bliskiej i szczerej społeczności z Panem, każde nowe doświadczenie, nawet porażka, staje się lekcją. Każda taka lekcja nas kształtuje i zmienia na lepsze. Każda przegrana przez nas bitwa staje się miejscem naszego przyszłego zwycięstwa.

Dlatego Pismo mówi: "A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani" (Rz 8,28).