Mówiąc o niesystematycznej obecności w kościele, podkreślasz jednocześnie, że starasz się to nadrobić i korzystasz ze współczesnych form przekazu. Nie jestem tym zaskoczony.

Wybrana Pani! Za Słowem Bożym zachęcam, abyśmy cieszyli się, że w Kościele są dzieci, młodzieńcy, matki i ojcowie, młodzi i starsi, wdowy - i my wszyscy, ufam z nadzieją, chcemy służyć jak najlepiej Bogu i sobie nawzajem.

Zaległa piękna cisza i wtedy powstała myśl, by tę wizytę opisać wierszem. I to jest drugi element owego zaskoczenia. Liczę na Twoją interpretację...

W podeszłym wieku matka jednego z naszych kaznodziei Słowa Bożego miała udar mózgu, czego konsekwencją nie była śmierć, lecz utrata mowy. Rodzina próbowała w różnoraki sposoby nawiązywać z nią kontakt. Aż pewnego razu w trakcie rodzinnej, domowej społeczności,  ktoś z tego grona zainspirowany został, aby pomodlić się Modlitwą Pańską...

Wybacz, że poprzednio skoncentrowałem się na innym wątku niż przypuszczałaś. Ale póki nie jest to nasz ostatni list, to nic straconego, bo można w każdej chwili do różnych kwestii wrócić.

Natknąłem się na ciekawą refleksję człowieka, którego – jak to powiadamy - dni były już policzone, choć to liczenie dotyczy każdego z nas. Swemu rozmówcy powiedział tak: „Jeśli będzie pan miał kiedykolwiek w życiu do wyboru dwie drogi, łatwą i trudną, niech pan wybierze trudną..."

Z pewnym wewnętrznym oporem, ale i ze zrozumieniem przyjmuję, żeby darować sobie miłe słowa na początku każdego listu, bo jak słusznie zauważyłaś, skoro rozmawiamy, a w dodatku zaczynamy jeszcze pisać - to najlepsze znaki naszej więzi. I niech tak zostanie.

Od wspomnień do apelu

Potrzebujemy samoograniczenia, bo gdy inni nas ograniczają, jest dużo trudniej. Możemy ich wówczas potraktować nie jako przyjaciół, lecz wrogów.

Judasz, jeden z uczniów, ale już w związku bez związku z Mistrzem, w społeczności bez społeczności, by ukryć swój stan, łudzi się przykryć swą obojętność niby wspólnotą z biednymi.

Gdy teraz słyszę i czytam, że prawie wszystko jest super, hiper, mega, ekstra pod każdym względem, a szczególnie ilościowym, to chcę jeszcze zwrócić uwagę na jedną kwestię (tematu przeto nie wyczerpuję). Hiperbola, przesadnia jest dość często znakiem kompleksów.