Nagle, bez wcześniejszego przygotowania zmienił się świat, do którego byliśmy przyzwyczajeni.

Kolejne matki doświadczą nocnych łez, a kazalnica rozpali się do czerwoności, pytając dlaczego młodzi ludzie “odchodzą do świata”. Jednak to nie jest dobre pytanie. Nie powinniśmy pytać dlaczego odchodzą, lecz dlaczego mieliby pozostać.

Co począć, kiedy przestajemy być autentyczni i zaczynamy jak aktorzy odgrywać rolę duszpasterzy, duchowych liderów, płomiennych kaznodziejów lub chrześcijańskich mistyków? Chciałbym móc powiedzieć, że wówczas wystarczy więcej się modlić i czytać Biblię, by kryzys minął. A jednak - to tak nie działa.