Ponieważ obala stereotypy. Człowiek dobry cierpi, a zły ma się dobrze. Choroba dopada najbardziej wierzącego, giną niewinni, a Stwórca z niczego się nie tłumaczy.

Bezdomny nastolatek od 10 lat sypiający w publicznych toaletach, więzienna strażniczka wychowująca po pracy trójkę dzieci oraz bezrobotny 24-latek, przeżywający wciąż rozpad małżeństwa rodziców - co ich łączy? Pewnego dnia weszli na scenę i zderzyli się z chwałą.

„Ach, wasze nędzne życie, biedni chrześcijanie! Robiąc to, co nakazuje wam kościół, staliście się niewolnikami kolejnej ideologii. Straciliście chwalebną autonomię wyzwolonej jednostki, utopiliście w kałuży średniowiecznych bajek suwerenność, zgubiliście bezcenną wolność!”